setting: Olympiade Thessaloniki 1988. Het Nederlands team is nr. 12 op rating, want zonder Timman, voor wie de Olympiade slecht in zijn toernooischema paste. De zes spelers, op bordvolgorde, zijn: Van der Wiel, Sosonko, Van der Sterren, (een nog jonge) Piket, Kuijf, Douven (deze laatste 2 als recente NK-winnaars).
Het team presteert ver boven verwachting en heeft al tegen alle toplanden, op eén na, gespeeld. O. a. 2 – 2 tegen de Sovjet-Unie met als grappig element 1,5 – 1,5 van regio Leiden (vd Wiel, Piket, Kuijf) vs. rest van de wereld (Karpov, Beljavsky, Ivanchuk). Kasparov was die dag gelukkig niet opgesteld.
Voor de slotronde staat de Sovjet-Unie ver voor (het ging nog op bordpunten), 2e is Engeland en 3e op 1 punt erachter team NL. Er is een rustdag voor de laatste ronde. Daarop krijgen we slecht nieuws: we moeten tegen Engeland, onze Angstgegner van wie op de Olympiade Luzern 1982 met 0 – 4 verloren werd! We hebben dan van alle teams het zwaarste programma gehad en dreigen de medaillepositie te verliezen. Het andere en slechtste nieuws is dat Donner net overleden is.
Dat doet pijn, maar we zijn echt een groep met team-spirit en lekker fanatiek bezig geweest. We proberen kracht te putten uit de berichten en spreken af om voor Donner keihard te strijden en ter ere van hem een medaille te halen. Of dat lukt…?